در نقد جمله آقای ناطق نوری

((((متأسفانه بعضی ها دکان باز کرده اند. در طول تاریخ حتی علما و مراجع بزرگ و در رأس آنها امام خمینی (ره) از این ادعاها نداشتند. اگر بنا باشد کسی به ولایت نزدیک باشد و کارشناس و اسلام شناس و دین شناس و فقیه باشد، نزدیک تر و بالاتر از امام کسی نیست.
متأسفانه یک آدم عوام و بی سواد که حتی بلد نیست قرآن را از رو بخواند با قیافه ای روحانی و با نورانیت ظاهری خود و یک مشت کلاش و حقه باز از احساسات مردم سوء استفاده کرده و به عوام فریبی پرداخته اند.)))

باید بگویم آیا آدم عوام و بی سواد حق تشرف ندارند و فقط علما و مراجع بزرگ این حق را دارند

یا باید بگوییم اطاعت از مرجع تقلید در فروع دین در زمان غیبت واجب هست

در غیبت کبری خداوند حکیم، امّت اسلامى را به حال خود رها نکرده و آنان را بدون تکلیف نگذاشته است. این نایبان عام هستند که وظیفه اداره و سرپرستى امّت اسلامى را بر عهده دارند و باید به این کار ادامه دهند تا آن را به حضرت صاحب الامر- عجل الله تعالی فرجه الشریف- تحویل دهند.

خود امام مهدى (عج) نیز در پاسخ به سؤالى که از آن حضرت در مورد تکلیف شیعه در دوران غیبت، شده بود، مى فرماید: «امّا الحوادث الواقعه فارجعوا فیها إلى رواه حدیثنا; فأنّهم حجّتى علیکم و أنا حجه اللهامّا در حوادثى که رخ مى دهد، به راویان احادیث ما مراجعه کنید. آنان، حجّت من بر شما هستند و من حجت خدا هستم...».

از طرفی با دقت در قضایا و تشرفات مختلفی که از کتابهای معتبر و افراد موثق نقل می شود و به ما رسیده است این نکته روشن می شود که صاحبان آنها گاه علمای بزرگ و معروف گاه افراد صالح و متقی گاهی افراد معمولی بعضا افرادی از اهل سنت و حتی بعضی از کفار بوده اند . به همین جهت واز اختلاف حالات و روحیات این افراد معلوم می شود که تشرف به محضر مبارک آن حضرت اختصاص به هیچ قشر و گروهی نداشته و ندارد . ضمن اینکه معلوم می شود تشرف به محضر ایشان معمولا هیچ فضیلتی رابرای انسان ثابت نمی کند . یعنی نمی توان گفت که هر کس آن حضرت را ملاقات کرده است انسان صالح با ورع و کاملی است . اگر چه خود این موضوع از افتخارات او خواهد بود زیرا همینکه فردی چشمش به جمال نورانی مولای انس و جان حضرت بقیه الله بیافتد افتخاری عظیم نصیبش شده است . البته از این مطلب هم نباید چشم پوشی کرد که قسمت عمده این افراد کسانی هستند که شوق زیارت مولایشان آنها را به فکر مداومت بر عملی انداخته و بالا خره در پایان عمل یا دراثنای و گاهی در ابتدای کار به حضور پر برکت امام زمان مشرف شده اند . البته عده ای هم بخاطر مشکلاتی که داشتند به آن سرور متوسل شده اند و حضرت به طریق مختلف از آنها دستگیری نموده اند .

ولی در نهایت ازاکثر قضایا می توان حداقل به این مطلب معتقد شد که :

به فکر دیدار آن حضرت بودن و یا متوسل شدن به ایشان و امثال اینها در بسیاری از اوقات موجب شرفیابی به حضورشان می شود .